Troja dardane ka një emër shqip pa i hequr asnjë gërmë, që do të thotë Trojë, vënd ku ndërtohen shtëpi banimi, ndërtesa të çdo lloji. Ky emër kështu përdoret edhe sot. Kur kërkon të ndërtosh të duhen troje që të ngresh ndërtesa mbi të. Këtë emër Troja e ka pasur sepse ajo ishte një vënd i ngritur, që ka shërbyer për ndërtimin e banesave.
Një fakt interesant është se trojanët kanë pasur si simbol të tyre shqiponjën, e cila ka qënë simbol i Aleksandrit të Madh, i Pirros, i perandorëve ilirë të Romës, Ptolemenjve, Skënderbeut. Sot populli shqipëtar është i vetmi që shqiponjën e ka në flamurin e kombit dhe veten e quan shqipëtarë.
Një tjetër fakt i rëndësishëm që tregon etnicitetin albanë të Trojanëve dhe aleatëve të tyre, është vetë Iliada. Homeri jep emrat e vëndeve, njerëzve dhe perëndive të asaj kohe. Emra që janë shqip. Këto emërtime nuk kanë nevojë për shpjegim, sepse vijnë në një variant të pastër të shqipes së sotme.
Festi, ishte një luftëtar i zoti nga Lidia që i përgjigjet fjalës në shqip fest.
Arna Menesti, nga Beocia, quhej kështu se luftonte me vegla të vjetra që i përgjigjen fjalës shqip arna gjë e vjetës dhe e arnuar.
Alkatos, emër trojan që është përdorur edhe në Epir, përdoret edhe sot tek vajzat dhe djemtë.
Kliti, emër trojan që është përdorur edhe në Iliri e Maqedoni. Këtë emër e ka pasur edhe mbreti ilir që luftoi me Aleksandrin e Madh në Pelion. Ky emër i bukur përdoret edhe sot.
Perifati, është në shqip shumë pastër, pra perri – fati, pra fat të mirë, të bukur si perri. Edhe sot tek ne përdoret në disa krahina, dhe nuk thuhet mirë por bukur, p.sh. bukur mirë që ka kuptimin shumë mirë, por bukur është e njëjta gjë si perri, poe kjo e fundit është një shkallë më e lartë se e bukur.
Aise, perëndi që sheh veprimet e njëriut gjatë gjithë ditës, që në shqip do të thotë Ai-se, pra Ai-she. Sheh se çfarë bën njëriu gjithë ditën.
Aretyre, vend i zhvilluar që në shqip i përgjigjet fjalës aretyre që do të thotë arë-tyre, pra ara e tyre.
Erinjet, është perëndi që mbron jetën, që i përgjigjet shqip funksionit të saj. Ajo do të thotë erinjet që është e-rin-jetë, pra e rin, e përtërin jetën.
Hypokanti, që është nga Thaka, në shqip hy-po-kan-ti pra që je si hy i bukur.
Hypodon, është emër trojan që në shqip do të thotë hy-po-don pra të jesh si hy.
Jadet, quhej perëndesha e shirave që është shqipja ja-det pra që është det me ujë.
Menti, nga Qipro që në shqip mendi ose menti pra një person i mençur, që ka mend. Gjithashtu ka emër trojan të tillë si Mentor ka mend, i ditur.
Pra siç shihet këto emra dhe pothuaj se të gjiitha emërtimet që jepen në Iliadë janë shqip.
Pra popullsia që ka banuar në Azinë e Vogël ka qënë e njëjta popullsi nga etniciteti me atë që ka banuar në Iliri, për aq kohë sa fiset trojane quhen trojane dhe ilire në të njëjtën kohë.
Marrë nga libri Albanët, pellazgo-iliro-shqiptarët me famë botërore i autores Elena Kocaqi