Aktori Enver Petrovci, i cili gjatë ditës së sotme i quajti “katunarë” mërgimtarët që nuk ua mësojnë gjuhën shqipe fëmijëve të tyre, kishte dhënë para pak vitesh një intervistë interesante për serben Nada Adrejeviq të cilën e kishte dhënë mediumi Avala.Info. Sipas tij të qenurit katundarë është një e keqe në vetvete.
Në këtë intervistë, Enver Petrovci tregon se përse e thirri në telefon ish presidenti serb Tadiq dhe pse e falënderon kaq shumë atë. Ai gjatë intervistës po ashtu tregoi se gjuha profesionale e tij është serbishtja. Po ashtu, ai tregon se ka mbjellë lule në varrezat serbe.
Aktori jugosllav dhe shqiptar ENVER PETROVCI thotë fare sinqerisht: “Serbia ka pasur aktorë të mëdhenj, ka ende dhe do të ketë me siguri, por njerëz të mëdhenj si Dragan Nikoliç lindin rrallë!”
Ja një pjesë e intervistës:
Intervistoi: NAĐA Andrejević KELERI
Enver Petrovci: Gjuha ime profesionale u bë serbishtja. Kur isha në Shqipëri një vit më parë, ata flasin shqip tepër shpejt, por u thashë se do të flisja më mirë se ata. Unë do t’u tregoj se si të flasin gjuhën e vërtetë të skenës letrare shqipe. Ata qeshën me mua. Unë bëra një shfaqje atje, nëse do të bëja një tjetër – patjetër do t’u tregoja se si të flasin gjuhën e vërtetë të skenës shqipe. E dua dhe i kushtoj rëndësi gjuhës së skenës. Në jetë mund të bëj gabime – por në skenë – kurrë!
Intervistuesja: Për vite me radhë, mediat u përpoqën të nxjerrin diçka të shëmtuar nga ju për Beogradin…
Isha mysafir i një emisioni serb të lirë dhe them – pse të gjithë më pyesni se çfarë keq më ka ndodhur në Beograd, pse nuk më pyesni se çfarë të mirë më ka ndodhur në Beograd? Vetëm lajmet e këqija janë lajme të mira. E dini sa gjëra të bukura më kanë ndodhur në Beograd. Pakrahasueshëm më shumë se sa ishte ndoshta diçka e shëmtuar, gjë që është normale. E njëjta gjë këtu, më pyesin me vrazhdësi. Ja, le të themi se kam mbjellë lule në varrezat serbe, pse nuk flisni për këtë. Që dikush të pyesë – kush e bëri këtë dhe të thotë – bravo! Dhe po ta zhvillosh te njerëzit, që edhe ata.. Imagjinoni sikur unë – Zoti na ruajt – të pështyja në varreza… Ata do ta shumëfishonin atë. Mirësia duhet të shumëfishohet, jo e keqja!
Intervistuesja: Për festën gjysmëshekullore të “Atelje 212”, presidenti i atëhershëm Boris Tadiq ju ftoi dhe ju tha: “Çfarë dreqin do të bëni, publiku ju do dhe ky është vendi juaj”. Pse nuk u ktheve?
Enver Petrovci: E falënderoj atë një milion herë për këtë. U largova sepse kisha shumë punë për të bërë në Prishtinë. Po bëja teatër në atë moment dhe nuk mund ta lija. Pas telefonatës sime, ai thirri menjëherë drejtorin e Teatrit Kombëtar dhe i tha – plotësojini zotërisë të gjitha dëshirat! Ai tha që të vini nesër për të bërë një marrëveshje. Por unë u largova atë mbrëmje. Sepse, po të kisha shkuar të nesërmen për termin, do të kisha qëndruar në Beograd. Në çdo rast e falënderoj. Ajo thirrje e tij do të mbetet në historinë e biografisë sime.
Në gazeta, ka mbishkrime – një yll i ri ka lindur, dhe unë kam filluar të pëlqej. Unë qëndroj në Beograd dhe nuk shkoj kurrë në Amerikë. Kështu ishte. Mira më mashtroi, ashtu.
Intervistuesja: Por a është kjo arsyeja pse keni bërë një karrierë të madhe në Beograd?
Enver Petrovci: Eshte e vertete. Ishte ajo që ndodhi. Më pëlqeu popullariteti. Në çdo hap – njerëzit më përkëdhelin, më duan… Çfarë do të hidhja për hir të Amerikës. Dhe, po, kështu më thotë Mira – atje do të jesh gjithmonë mysafire! Por kur ndodhi popullariteti, më pëlqeu.