Zahir Pajaziti, me shokë, për një kohë e kishte lënë Podujevën fare pa udbashë
Behxhet Sh. SHALA – BAJGORA
Zahiri apo dikush tjetër i gueriles së UÇK-së zbrazi armën duke e lënë për vite të tëra në karrocën e invalidit.
Bosanaci i Madh kishte shumë dëshirë të luajë lojëra të fatit apo tombolën. Kishte hyrë në kafen e Selit, i kthyer nga xhami kah rruga në udhëkryqin për fshatin Peran, Bajçinë dhe Kërpimeh dhe mbante tiketën në dorë kur dikush nga guerilja e UÇK-së e goditi me armë zjarri.
Ishte edhe një tjetër inspektor serb i UDB-së që ishte vrarë në rrugën Podujevë – Prishtinë , me të kaluar fshatin Lluzhan.
Kolaboracionistët shqiptarë: Zahir Pajaziti ishte guerilas dhe atentator i lindur, së bashku me një grup shokësh. Përveç udbashëve serbë ata qëruan edhe udbashët shqiptarë sikur që ishte Bejtushi, Maliqi dhe Rama. Me një fjalë, Zahir Pajaziti, me shokë, për një kohë e kishte lënë Podujevën fare pa udbashë, apo, së paku nga ata që njiheshin në publik si të udbash dhe që ushtronin dhunë ndaj civilëve shqiptarë apo që mbysnin nën dhunë aktivistë politikë dhe patriotë. Në një rast tjetër sigurisht se do të zgjerohem edhe më shumë.
Pse e bëra këtë hyrje dhe pikërisht në këtë kohë: Nuk ka asgjë më e keqe se të bëheni të dhunshëm dhe të dhunoni të tjerët vetëm nëse keni fuqi politike, materiale apo status shoqërorë që ua mundëson këtë. Nuk ka rast që dikush ka qenë i dhunshëm e që e ka përfunduar jetën duke kultivuar lule përveç Don Vito Korleones pas plagosjes së rëndë që iu bë apo duke ligjëruar për mjete paqësore të zgjidhjeve të problemeve. Nga historia kemi mësuar se dhuna e lindë dhunën dhe se, siç thoshin latinët e moçëm: “Kush me shpatë jeton, nga shpata edhe do të vdesë”. Kohëve të fundit, arrogantë të veshur me fuqi politike apo, kryesisht familjarë të tereqëve politikë, ushtrojnë dhunë ndaj qytetarëve pa iu nënshtruar asnjë procedure ligjore. Arroganca e tyre është e neveritshme, intelektualizmi i tyre është në nivelin e një idioti. Në jetën e vet nuk e kanë lexuar një libër të vetme ndërsa janë bartës të titujve shkencorë dhe akademikë. Këta i kanë zënë vendet kompetente, të armatosur me tituj dhe grada shkencore, të imunizuar nga çdo lloj përgjegjësie dhe të herkularizuar nga çdo lloje ndjekjeje ligjore. Për mendimit tim këta janë më të këqij dhe më të dëmshëm se biri i Dragqit, të dy bosanacat dhe kolaboracionistët tjerë. Këta janë më të rrezikshëm dhe më të dëmshëm se të gjithë bashkë, që janë qëruar me plotë të drejtë nga Zahiri me shokë.
Nuk janë sakrifikuar mijëra dhe dhjetëra mijëra shqiptarë, që nga Tif Fusha të cilit nuk i dihet as varri, nga Shaban Shala që është mbytur nën dhunë në burg duke kënduar se: “këtu more nuk është Serbi por është Shqipëri …”, nga Xheladin Rekaliu, Zahir Pajaziti dhe Ali Ajeti, Bajrush Behrami dhe qindra e mijëra ish të burgosur politikë, luftëtarë të së lavdishmes UÇK-së, invalidë të luftës, martirë dhe heronj të Kosovës, që një grup banditësh të luaj me jetët tona, me jetën e fëmijëve tanë, me të kaluarën e lavdishme plotë sakrifica dhe me ardhmërinë tonë. Nëse në kohët më të vështira nuk e kemi duruar dhunën, pse duhet ta durojmë sot?!
Si të mbrohet Kosova: Kurrë nuk ka qenë më lehtë të mbrohet Kosova se sot. Formula është shumë e thjeshtë; të mbrohet Kosova në kufijtë që është pranuar nga 115 shtete ose, nëse dikujt i kruhet prapanica me luajt me kufij, po i shtrojmë edhe kufijtë e Serbisë, Malit të Zi dhe të Maqedonisë, që nga themelimi i këtyre shteteve e deri më sot për faktin se këto shtete kanë hyrë shumë borxh te shqiptarët duke i marrë shumë toka. Përralla janë se mund ta marrim Luginën e Preshevës dhe mos të japim asgjë. Po e jap një zotim publik; nëse Hashim Thaçi është i zoti ta bashkojë Luginën e Preshevës pa i dhënë asgjë Serbisë, do të nisem nga pragu i shtëpisë në Prishtinë zhargas duke shkuar dhe puthur çdo milimetër, deri në Burojë, dhe atje do ta puthë edhe qenefin e Hashimit sikur që do t’ua puthë këmbët krejt thaçëve të Burojës dhe atyre që nuk e kanë mbiemrin Thaçi. Ky është zotim publik dhe unë e mbajë fjalën!
Këta të Luginës së Preshevës që po e përkrahin Hashim Thaçin në këtë projekt të çmendur të lojës me kufij e që pashmangshëm do të përfundojë me luftë, moti janë bashkuar me Kosovën, qysh para 30-50 vjetëve, kanë krijuar familje, punojnë këtu dhe bëjnë biznese kurse, Luginën e Preshevës e vizitojnë aq sa edhe unë e vizitoj Afganistanin, Pakistanin dhe Izraelin ku nuk kam qenë asnjëherë!
Nuk ka ndryshim të kufijve, ka Asociacion me kompetenca ekzekutive nëse Agim Bahtiri deri atëherë nuk do të jetë gjallë dhe vetëm pas 20-25 vjetësh do të ketë korrigjim të kufijve. Nuk do të ekzistojë Kosova si shtet dhe as Bosnja si shtet. Duket se edhe Maqedonia do të çkatrramohet. Besoj se në atë kohë në një botë tjetër , bashkë me Bacën Adem do të bisedojmë për çështjet nëntokësore që me aq shkathtësi po i drejtojnë do dhunues sot në Kosovë. Baca Adem ka përparësi sepse beson në rikthim në një formë tjetër dhe në një trup tjetër kurse unë nuk besoj. Besoj se jeta jonë përfundon në këtë botë dhe në këtë pikë nuk pajtohemi me Shefqën dhe Papë Françeskun.
Krejt për fund: me Serbinë mund dhe duhet të bisedojmë për çështje që bisedojnë dy shtete nga pozita e barabartë e kurrsesi ta marrim rolin e gjeodetit apo kadastrës. Duhet ta kuptojmë se Kosova ka territor më shumë se çdo prapanicë e politikanit, e çfarëdo madhësie qoftë ajo. Kush e identifikon Kosovën me madhësinë e karriges ku e vendos prapanicën dhe në përputhje me këtë i bënë llogaritë, nuk e ka fundin e mirë sepse, përveçse nuk e duron robi, nuk e duron as toka. Duhen shekuj e shekuj që kjo tokë të kullohet nga gjaku i derdhur prandaj, respektojeni më shumë. Respektojeni deri në fund sikur që çdo shtet e respekton tokën e vet, me histori apo pa histori qoftë!
