Shkrimtari dhe poeti i njohur grek: Ne flisnim shqip dhe vetquheshim romaikos
Me daljen në pah të skandaleve të mashtrimeve ekonomike që Greqia ka bërë gjatë viteve filluan edhe problemet e dyshimeve të vetë grekëve në lidhje me identitetin e tyre nëse janë trashëgimtarët e grekëve të lashtë të cilët krenohen me shekuj. Në të vërtetë populli grek kur u shpall pavarësia e Greqisë nuk parapëlqente të quheshin elenas, grek, por romaikos.
Ndërsa lënda e historisë, gjuhës, fjalorët quheshin historia Greqisë së Re, fjalor i gjuhës së greqishtes së re etj. Nuk bëhej fjalë fare për grekët e lashtë. Për qytetarët e Greqisë së Re, ata ishin të huaj sepse Greqia e shekullit 19, përbëhej nga popullsi që i përkisnin kombeve të ndryshëm si shqiptar(arvanitasit), sllavë, bullgarë, turq, arab, hebrej etj. Por poetët e huaj të frymëzuar nga kryengritësit e revolucionit të 1821 i thurën vargje kësaj kryengritje duke i përmbledhur të gjithë popujt në emrin e përbashkët Grek.
Pra, pasi u themelua shteti grek u krijua kombi dhe është vërtetuar që është shteti ai që bën kombin dhe jo kombi bënë shtetin. (Kjo vërehet qartë edhe tek Republika e Maqedonisë së sotme. Politikanët, pushtetarët dhe akademikët sllavë të cilët pasi zyrtarizuan shtetin po krijojnë kombin maqedonas duke asimiluar shqiptarët, serbët, bullgarët, romët, turqit, boshnjakët, goranët. Ndërsa shqiptarët që kishin ruajtur kombin e tyre të pastër ndër shekujt pavarësuar një shtet shqiptar të vogël, të dobët politikisht dhe ekonomikisht. Kërkesë kjo për brishtësinë e shtetit shqiptar kur u pavarësua nga serbët, grekët dhe rusët.)
Rigas Fereos (1757-1798), në poemën e tij “Këngë Kushtrimi” në një rresht të saj shkruan në gjuhën greke: “Βyλγαροι, κι Αρβανιτις, Αρμενος, κι Ρομιο, Αραπιδες”,(bullgarë, shqiptarë, armenë, grekë, arabë). Pra, në poemën e Rigas Fereos, grekët e sotëm, njiheshin romei, kurse shqiptarët me emrin arvanitis.
Shkrimtari dhe poeti i njohur grek i ditëve tona Nikos Dhimu në një intervistë që ka dhënë më 23 qershor 2009 gazetës së madhe NY TIMES u shpreh: ”Ne flisnim shqip dhe vetquheshim romaikos, por pastaj na tha: “Gëte, Viktor Hugo, Delacroix: “Jo, ju jeni grekë, pasardhës të drejtpërdrejtë të Platonit e Sokratit…”. Në qoftë se një vend i vogël, një komb i varfër ka një barrë të tillë mbi supet e tija, ai kurrë nuk do të shërohet…”
